ดนตรีคลาสสิก (Classical Music)
เป็นดนตรืที่แต่งขึ้นอย่างมีระเบียบแบบแผนที่เคร่งครัด
เป็นดนตรีที่แต่งโดยคีตกวีผู้มีความสามารถ และเล่น
ดนตรีได้เป็นอย่างดี
เขียนโน้ตให้เครื่องดนตรีทุกชิ้นเล่นได้อย่างผสานกลมกลืน
และบรรเลงร่วมกันออกมา
อย่างไพเราะงดงาม คีตกว่จะเป็นคนเขียนโน้ตให้วงที่เรียกว่า ซิมโฟนี
ออร์เคสตร้า (Symphony Orchestra)
บรรเลงออกมา ซึ่งแบ่งเป็น 4 ส่วน คือ
1. ส่วนที่เป็นเครื่องสาย เช่น ไวโอลิน วิโอล่า เชลโล่ ดับเบิลเบส
2. ส่วนที่เป็นเครื่องลมไม้ เช่น ฟลุต คลาริเนท โอโบ บาสซูน
3. ส่วนที่เป็นเครื่องเป่าทองเหลือง เช่น ทรัมเปต ทรอมโบน ทูบา
ฮอร์น แซ็กโซโฟน
4. ส่วนที่เป็นเครื่องให้จังหวะ เช่น กลองชุด กลองทิมปานี
เครื่องประกอบจังหวะต่างๆ
ประวัติและความเป็นมา
ศิลปการ
ดนตรีมีวิวัฒนาการควบคู่กับมนุษย์มาเป็นเวลาช้านานเช่นเดียวกับงาน
สถาปัตยกรรม
การดนตรีมีความเจริญรุ่งเรืองและเสื่อมโทรมไปตามยุคต่างๆตั้งแต่ดึกดำบรรพ์
ในยุคกรีกและโรมัน
การดนตรีสอดแทรกอยู่ในงานเฉลิมฉลองต่างๆและกิจการทางศาสนา
โดยเริ่มมีการใช้ตัวหนังสือแทนโน้ตดนตรี ในศตวรรษที่ 5
เมื่ออาณาจักรเอมไพร์ล่มสลายลง ทำให้เป็นช่วงเวลาแห่งยุคมืด (Dark Age)
ศิลปะแขนงต่าง ๆ รวมทั้งดนตรีก็เสื่อมลง จนกระทั่งถึงยุคกลาง (Middle Age)
อันเป็นช่วงต่อระหว่างยุคมืดและยุคเรอเนสซองส์ (Renaissance)
การดนตรีได้เริ่มฟื้นตัวขึ้นอีก
ในศตวรรษที่ 6
ผู้คนเริ่มเบื่อหน่ายดนตรีที่มีความซ้ำซาก ขาดความกลมกลืน
อีกทั้งไม่มีเมโลดี้ที่ชัดเจน ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวในวงการดนตรีขึ้น
เริ่มจากการขับร้องที่มีตัวโน้ตพร้อมกัน
ซึ่งต่อมาได้พัฒนาเป็นการร้องเพลงประสานเสียง
ดนตรีคลาสสิกตะวันตก
แบ่งออกเป็นยุคสมัยตามไสตล์และปรัชญาความคิดทางดนตรีที่แตกต่างกันอย่าง
ชัดเจน ทั้งนี้แบ่งออกเป็นยุคสมัยต่าง ๆ ดังนี้: ยุคกลาง (Middle Age ค.ศ.
500-1400) ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ (Renaissance ค.ศ. 1400-1600) ยุคบาโร้ค
(Baroque ค.ศ. 1600-1750) ยุคโรแมนติก (Romantic ค.ศ. 1825-1910)
และยุคศตวรรษที่ 20 (Twentieth Century ค.ศ. 1910- ปัจจุบัน)
การ
รื้อฟื้นศิลปการดนตรี ได้เริ่มขึ้นอย่างจริงจังในยุคกลางนี้เอง
แต่เครื่องดนตรีต่าง ๆ ก็ยังพัฒนาไปไม่ถึงขั้นเป็นดนตรีออร์เคสตร้า
เนื่องจากเครื่องดนตรีสมัยนั้นยังล้าสมัยอยู่มากเช่นทรัมเปตไม่มีลิ้น
เครื่องเป่ายังมีเสียงไม่ครบ เครื่องสีวีโอลยังมีจุดอ่อนในเรื่องโทนเสียง
เป็นต้น ซึ่งได้ใช้เวลาในการพัฒนามาจนถึงศตวรรษที่ 17
เครื่องดนตรีในยุคนั้นได้แก่ ลูท (Lute) ฮาร์พ (Harp) ไพพ์ (Pipe) โอโบ
(Oboe) ซึ่งเราจะพบว่าเป็นเครื่องดนตรีของพวกมินเสตร็ล (Minstrel)
และทรอบาดอร์ (Trobadour) ที่ใช้ประกอบการขับร้อง
และเดินทางท่องเที่ยวไปยังปราสาทต่าง ๆ
วิวัฒนาการของดนตรีพวกมินสเตร็ลได้พัฒนาการไปจนสิ้นสุดยุคกลาง
และบางเพลงก็ยังมีปราฎอยู่จนกระทั่งถึงทุกวันนี้
ศตวรรษที่ 15
การดนตรีได้เริ่มเบ่งบานขึ้นด้วยการทำงานอย่างหนักของนักดนตรี 3 ท่านคือ
พาเลสตริน่า (Giovanni Palestrina 1525-1594)
ผู้ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็น บิดาแห่งดนตรีสมัยใหม่ (The Father of
Modern Music) ลาสซุส (Orland Lassus) และไบร์ด (William Byrd) ท่านทั้ง 3
นี้เป็นผู้เปิดประตูของศิลปการดนตรีจากยุคกลางไปสู่ยุคเรอเนสซองส์
อันเป็นยุคแห่งการฟื้นฟูศิลปวิทยาการทุกแขนง
ในยุคนี้งานดนตรีเริ่มมีกฎเกณฑ์ในงานประพันธ์บทเพลงมากขึ้นรวมทั้งเพลงร้อง
ในโบสถ์จำนวนนับร้อยและมอตเต็ตอีกจำนวน 600
เพลงซึ่งทำให้ท่านได้รับการขนานนามว่า บิดาแห่งดนตรีสมัยใหม่
อุปรากร
หรือ (Opera) ได้ถือกำเนิดขึ้นในปลายศตวรรษที่ 16 ณ เมืองฟลอเรนซ์
(Florence หรือ Firence) ประเทศอิตาลี
และได้พัฒนามาอย่างต่อเนื่องจนถึงจุดสูงสุดที่กรุงเวียนนา
(Vienna)ประเทศออสเตรียโดยคีตกวีกลุ๊ค (Gluck) และโมสาร์ท (Wolfgang
Amadeus MoZart) ในปลายศตวรรษที่ 18 และช่วงปลายศตวรรษที่ 19
อุปรากรได้รับการพัฒนาต่อมาอีกอย่างรุ่งเรืองโดยคีตกวีที่มีชื่อเสียงได้แก่
เบลลีนี่ (Belini) โดนีเซตติ (donizetti) รอสซินี่ (Rossini)แวร์ดี้
(Verdi) ปุชชินี่ (Puccini) เป็นต้น
ดนตรีคลาสสิก
(Classical Music) ได้เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 17
และต่อเนื่องมาจนถึงต้นศตวรรษที่ 18 โดยมีศิลปินอิตาเลี่ยนเป็นผู้นำ
ท่านเหล่านี้ได้ส่งเสริมและสนับสนุนการดนตรีให้เข้าสู่ชีวิตจิตใจชาวยุโรป
อย่างแพร่หลาย ซึ่งมีเมืองที่เป็นแหล่งกำเนิดของงานดนตรีนี้ได้แก่ โรม
เนเปิล ฟลอเรนซ์
อิทธิพลงานศิลปะการดนตรีของอิตาลีได้แผ่ขยายไปอย่างกว้างขวางสู่ยุโรปตะวัน
ตก ส่วนทางซีกตะวันออกนั้นกรุงเวียนนาเป็นศูนย์รวมที่สำคัญทางดนตรี
โดยมีนักดนตรีชาวอิตาเลี่ยนที่สำคัญได้แก่ ซิมาโรซ่า เพสซิชิลโล กัลลูปปี้
ซึ่งเดินทางเข้าไปทำงานที่นครเวียนนา
เวียนนาจึงเป็นศูนย์กลางของดนตรีคลาสสิกและมีความรุ่งเรืองติดต่อกันมาถึง
200 ปี
ดนตรีคลาสสิกจัดได้ว่าเป็นศิลปะการดนตรีแห่งยุคที่ดนตรีได้รับการพัฒนามาถึง
จุดสูงสุดทั้งการประพันธ์และเครื่องดนตรี อาทิ ออร์แกน เปียโน
และเครื่องดนตรีของตระกูลไวโอลิน เป็นต้น
อันเป็นผลมาจากการการฟื้นฟูศิลปะการดนตรีจากยุคเรอเนสซองส์
ตัวอย่างแนวเพลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น